Dzieje Caritas Diecezji Płockiej w formie instytucjonalnej rozpoczynają się już w I połowie XIX wieku. Życie i działalność instytucji ukazuje poniższe kalendarium.

1836 r. - Złożenie do władz zaborczych projektu ustawy Towarzystwa Dobroczynności w Płocku.
29 V 1881 r. - Zatwierdzenie przez rząd carski ustawy zezwalającej na powstanie Płockiego Towarzystwa Dobroczynności.
16 XI 1881 r. - Pierwsze ogólne zebranie członków powstającego Towarzystwa Dobroczynności w Płocku pod protektoratem gubernatorowej Marii Tołstoj. Podczas zebrania odbyły się wybory do Rady Gospodarczej i Komisji Rewizyjnej Towarzystwa. Pierwszym prezesem został Wincenty Bagieński. Kolejnymi prezesami Towarzystwa byli Ludwik Czaplicki, Ludwik Stołowski, Tymoteusz Waśniewski, ks. Antoni Nowowiejski, ks. Kazimierz Weloński, Czesław Tyszka, ks. Adolf Modzelewski, ks. Adolf Szelążek, ks. Adam Pęski i bp Leon Wetmański, ks. Stanisław Tenderenda.
lata 1890 - 1900 - Zapisy nieruchomości i środków pieniężnych dla Płockiego Towarzystwa Dobroczynności przez jego członków.
1891 r. - Powstanie pierwszej instytucji dobroczynnej Towarzystwa: rozdawnictwo wsparć w jednorazowych datkach pieniężnych oraz bonów na opał.
1891 r. - Powstanie dziennej ochrony dla dzieci i całodobowego przytułku dla sierot.
11 XI 1893 r. - Włączenie taniej kuchni wydającej gorące posiłki dla głodnych do dzieł Towarzystwa i utworzenie przy niej herbaciarni.
1899 r. - Powstaje Komitet opieki nad chorymi dziećmi, który zapoczątkował akcję "Kolonii Letnich" - polegała ona na wysyłaniu w okresie letnim dzieci z rodzin najbiedniejszych na bezpłatny wypoczynek i leczenie do Ciechocinka.
1900 r. - Powstaje przytułek dla starców.
21 III 1903 r. - Rada Gospodarcza Towarzystwa Dobroczynności podjęła decyzję o zreorganizowaniu swej działalności i powołaniu jedenastu Komitetów, które jako główne zadanie przyjęły rozwiązanie problemów związanych z biedą w Płocku. Powstały wówczas następujące Komitety: Komitet ochrony dla dzieci i przytułku dla sierot, Komitet przytułku dla starców i kalek, Komitet taniej kuchni i herbaciarni, Komitet opieki nad chorymi dziećmi, Komitet wsparć i rozdawnictwa odzieży, Komitet dochodów niestałych, Komitet kontroli członków Towarzystwa, Komitet pośrednictwa pracy, Komitet bazarowy, Komitet załatwiania kwestii prawnych, Komitet zarządu domami. Miasto podzielono na 35 rewirów w miejsce dotychczasowych 18. Każdym opiekował się wybierany przez Zarząd opiekun.
1904 r. - Powołano Komitet opieki nad rodzinami żołnierzy zapasowych powołanych na wojnę.
1905 r. - Utworzono Komitet opieki nad ubogimi chorymi, który dał początek powstaniu Stacji Opieki nad Dzieckiem i Matką. Placówka miała za zadanie w sposób profesjonalny objąć opieką kobiety ciężarne oraz matki i ich nowonarodzone dzieci, zwłaszcza w pierwszych latach życia. W sierpniu tego roku powołano do istnienia Sale Pracy dla biednych chłopców i Ochronkę dla bezdomnych ubogich uczniów. Sale Pracy w 1913 r. przemianowano na Zakład św. Józefa.
1909 r. - Rada Gubernialna Dobroczynności Publicznej oddała Towarzystwu Przytułek dla Starców przy ul Piekarskiej i Ochronę dla dzieci. Połączono dwa istniejące przy Towarzystwie przytułki, przenosząc je do budynku przy ul. Więziennej. Ochronkę dla dzieci rozdzielono, tworząc jedną dla dziewcząt, która znajdowała się przy ulicy Więziennej i drugą dla chłopców, którą przeniesiono na ul. Piekarską.
1912 r. - Powołano do istnienia Szkołę Początkową, w której dzieci pobierały naukę bezpłatnie.
lata 1914 - 1918 - Szeroka działalność pomocowa dla biednych miasta Płocka podczas I wojny światowej. Owocna współpraca z Władzami miasta w celu pomocy najbiedniejszym.
1931 r. - Wybór bp. Leona Wetmańskiego na Prezesa Towarzystwa. W czasie trwania wielkiego kryzysu gospodarczego i głodu w naszym kraju w Płocku powstaje Komitet Obywatelski niesienia doraźnej pomocy głodnym. Na jego czele staje ks. Stanisław Figielski wiceprezes Towarzystwa. Pomoc najbiedniejszym odbywa się poprzez zorganizowane placówki "Caritas".
1 I 1932 r. - Powołanie do istnienia na bazie istniejącego 50 lat Płockiego Towarzystwa Dobroczynności pod protektoratem Biskupa Płockiego Antoniego Juliana Nowowiejskiego Katolickiego Towarzystwa Dobroczynności Diecezji Płockiej "Caritas" oraz rozszerzenie jego działalności na teren całej diecezji płockiej.
lata 1932 - 1939 r. - Dynamiczny rozwój "Caritas". Większe uwzględnienie w działaniach "Caritas" czynnika wychowawczego, zarówno wśród świadczących miłosierdzie jak i korzystających z pomocy Towarzystwa, zlikwidowanie żebractwa w Płocku poprzez umieszczenie żebraków w Przytułku i u ich rodzin. Ważnym elementem i nową formą działania były powstające na terenie diecezji wydziały parafialne "Caritas". Od 1932 r. na stałe w kalendarz działalności charytatywnej na terenie naszej diecezji wpisują się Tygodnie Miłosierdzia. W dniu 6 X 1932 r. powstało biuro "Caritas" mające za zadanie w sposób profesjonalny organizować pomoc najbiedniejszym i kompleksowo rozwiązywać ich problemy na terenie miasta Płocka i całej diecezji. W tym samym roku powstaje księgarnia "Caritas", która z uzyskanych dochodów ma finansować działalność biura. Z inicjatywy bp Leona Wetmańskiego 1 X 1933 r. po raz pierwszy zorganizowano Dzień Chorych. W dniu 10 VII 1934 r. pod przewodnictwem ks. Stanisława Figielskiego, wiceprezesa "Caritas", odbył się w Poznaniu I Zjazd Delegatów Diecezjalnych Związków "Caritas". Od 27 do 28 XI 1934 r. w Płocku odbył się pierwszy kurs charytatywny dla członków wydziałów parafialnych "Caritas" działających na terenie naszej diecezji. Ogólnopolskiemu Zjazdowi Delegatów Diecezjalnych Zarządów "Caritas" w dniu 23 II 1937 r. przewodniczył bp Leon Wetmański. W sprawozdaniu za rok 1938 Katolickiego Towarzystwa Dobroczynności Diecezji Płockiej "Caritas" czytamy, że: w strukturach "Caritas" funkcjonują następujące placówki: biuro, kuchnia dla ubogich, szwalnia, przytułek św. Józefa, zakład św. Wincentego a Paulo (w którym się znajdowało schronisko dla dziewcząt, internat, pensjonat dla pań, ochronka dla dzieci), ochronka św. Teresy od Dzieciątka Jezus dla najbiedniejszych dzieci, kuchnia dla inteligencji, księgarnia "Caritas" i wypożyczalnia książek religijnych. Ten wspaniały rozwój Katolickiego Towarzystwa Dobroczynności Diecezji Płockiej "Caritas" prowadzony przez Kościół Płocki został przerwany działaniami wojennymi.
II Wojna Światowa - Po 1 IX 1939 r. "Caritas" kontynuowała swoją działalność, organizując przede wszystkim pomoc dla biednych z Płocka, żołnierzy polskich i uchodźców. Główną formą pomocy były wydawane posiłki przez kuchnie "Caritas". Przeprowadzono także na terenie diecezji Tydzień Miłosierdzia. W dniu 28 II 1940 r. okupant niemiecki aresztował abp. Antoniego Juliana Nowowiejskiego i bp. Leona Wetmańskiego, umieszczając ich w miejscu internowania, którym była szkoła w Słupnie. Nawet z miejsca odosobnienia bp L.Wetmański, jako prezes Caritas, kierował pomocą dla najuboższych w Płocku. W dniu 12 II 1941 r. zostaje zlikwidowana kuchnia "Caritas". W nocy z 6/7 III tego roku zostają wywiezieni do obozu w Działdowie obydwaj internowani Biskupi. Tam ponoszą śmierć męczeńską.
lata 1945 - 1950 - "Caritas" po wojnie oficjalnie wznowiła swoją działalność w dniu 30 X 1945 r. Wybrano Radę i Zarząd. Tworzyli go: ks. Stanisław Tenderenda - prezes, p. A. Dobrzański - wiceprezes, ks. Seweryn Wyczałkowski - sekretarz, ks. Wacław Jezusek - skarbnik oraz członkowie: p. Kamiński, p. Kozielski, p. Jechna, p. Markiewicz.
"Caritas" posiada 146 oddziałów i prowadzi akcję pomocy dla dotkniętych wojną i ubogich. Przez jeden tylko powojenny rok ze stałej pomocy Caritas skorzystało ponad 16 tysięcy osób, a 28 tysięcy - z pomocy doraźnej. Świadczona wtedy pomoc - to głównie rozdawanie odzieży i żywności na ogólną sumę ponad 16 mln złotych. Wychodząc naprzeciw powojennym potrzebom, Caritas prowadziła 11 domów dziecka, 4 domy starców, 3 internaty, 15 przedszkoli, organizowała kolonie, półkolonie i kuchnie. Tylko jedna z takich kuchni w Płocku w 1945 r. wydała 28.155 posiłków, w 1946 r. - 86.625 posiłków, a w roku 1947 - 119.444 posiłki.
6 V 1947 r. - Odbył się Zjazd Księży Dyrektorów Okręgowych "Caritas" diecezji płockiej pod protektoratem Biskupa Płockiego Pawła Zakrzewskiego.
24 - 25 V 1948 r. - Pierwszy powojenny Zjazd Diecezjalnych Związków "Caritas" diecezji płockiej.
1950 r. - Zmasowany atak na Kościół i jego charytatywną instytucję "Caritas". Rząd wprowadza zakaz działalności kościelnej "Caritas" i powołuje nowy twór, propartyjne Zrzeszenie Katolików Świeckich "Caritas".
lata 1950 - 1990 - Działalność Kościoła płockiego w dziele charytatywnym prowadzona była w ramach Referatu Dobroczynności Kurii płockiej i opierała się na: programach ogólnopolskich dotyczących "Tygodni Miłosierdzia", "Dni Chorego", okolicznościowych listach pasterskich kierowanych do kapłanów i wiernych diecezji. Listy Biskupów Płockich poświęcone były m. in. niepełnosprawnym, dotkniętym takimi klęskami jak powódź czy głód. Wydatnie ożywiały one prace w poszczególnych parafiach i dekanatach. Szczególne "Dni Chorego" organizowano w płockim kościele św. Dominika, przy udziale kleryków Seminarium Duchownego w Płocku, działających w ramach uczelnianego Koła Miłosierdzia. Z upływem lat działalność ta, pod kierunkiem Biskupa Płockiego powoli, ale systematycznie poszerzała swój zasięg, podejmując się organizacji rekolekcji dla chorych, a także dni skupienia dla pracowników dobroczynności parafialnej.
17 V 1989 r. - Sejm RP uchwalił ustawę o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego. Zgodnie z tym aktem prawnym Biskup Diecezjalny może powoływać na terenie diecezji kościelne osoby prawne. Wśród nich ustawa wymienia Caritas danej diecezji.
9 IX 1990 r. - Biskup Płocki Zygmunt Kamiński reaktywował Caritas Diecezji Płockiej jako kontynuatorkę działalności Katolickiego Towarzystwa Dobroczynności Diecezji Płockiej "Caritas" i jej pierwszym dyrektorem mianował ks. Jerzego Zająca. Rozpoczęto odbudowywanie struktur Caritas. Zwrócono szczególną uwagę na nowe problemy społeczne: zjawisko biedy i jej przejawy, bezrobocie, bezdomność, patologie społeczne.
5 X 1990 r. - Biskupi Polscy w Komunikacie z 243 konferencji Plenarnej napisali, iż Caritas "jako instytucja mająca osobowość prawną, przyczyni się do zapobiegania biedzie ludzkiej w wielu jej wymiarach oraz upowszechni kulturę i praktykę solidarnej pomocy bliźnim, znajdującym się w potrzebie". Pierwsza pomoc w pracy Caritas Diecezji Płockiej została skierowana do dzieci z rodzin biednych i dzieci z terenów dotkniętych skutkami wybuchu elektrowni atomowej w Czarnobylu.
15 XI 1990 r. - Władze zwracają bezprawnie zajętą nieruchomość przy ul. Sienkiewicza 34, gdzie Caritas diecezjalna rozpoczyna prowadzenie stołówki dla potrzebujących wydającej 450 obiadów dziennie. Zwrócono też zagarniętą i zniszczoną przez komunistów nieruchomość przy ul. Sienkiewicza 54. Utworzono tam Centrum Charytatywno – Opiekuńcze im. abp. A. J. Nowowiejskiego. W jego skład wchodzą: Dom Dziennego Pobytu dla osób niepełnosprawnych, samotnych i chorych, Ośrodek Duszpasterstwa Trzeźwości oraz Świetlica dla dzieci i młodzieży „Siloe”.
18 I 1991 r. - Pasterz Diecezji, Biskup Zygmunt Kamiński zatwierdził nowy statut Caritas Diecezji Płockiej.
7 VI 1991 r. - Ojciec Święty Jan Paweł II w czasie pobytu w Płocku spotkał się z grupą ponad 200 dzieci dotkniętych skutkami wybuchu elektrowni atomowej w Czarnobylu. Jako zadanie pozostawia Płockiej Caritas niesienie pomocy potrzebującym zza wschodniej granicy. W odpowiedzi na ten apel Biskup Płocki poprzez diecezjalną Caritas zaprasza każdego roku z Białorusi, Kazachstanu, Litwy, Rosji i Ukrainy ponad 2000 dzieci z polskich rodzin. Caritas na stałe pomaga wspólnotom Polaków w tych krajach.
IV 1992 r. - W Centrum Charytatywno – Opiekuńczym zostaje utworzony Dom dla Bezdomnych Mężczyzn.
IX 1992 r. - Rozpoczynają się spotkania szkoleniowe członków Parafialnych Zespołów Charytatywnych w Ciechanowie, Płocku, Pułtusku, Rypinie i Żurominie. Od tego czasu każdego roku odbywa się pięć spotkań formacyjnych. Każde rozpoczyna się Mszą św. z możliwością skorzystania z sakramentu pokuty, a następnie uczestnicy poznają naukę Kościoła na temat miłosierdzia i akty prawne dotyczące szeroko rozumianej pomocy charytatywnej. Ostatnia część spotkania poświęcona jest tworzeniu i prowadzeniu konkretnych dzieł charytatywnych.
IX 1993 r. - Zainicjowano comiesięczne spotkania z opiekunami chorych w celu przygotowania ich do współpracy z Caritas.
XI 1994 r. - Caritas diecezjalna (wszystkie parafie diecezji, duszpasterze, katecheci i Parafialne Zespoły Charytatywne) włącza się w ogólnopolską akcję Caritas - Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom oraz w czasie Wielkiego Postu w Jałmużnę Wielkopostną. Środki finansowe uzyskane z tych dwóch akcji wspierają działalność Caritas na rzecz dzieci najbardziej potrzebujących i chorych.
lata 1995 - 1996 - Powstają Stacje Opieki Caritas Diecezji Płockiej w Płocku i Żurominie, gdzie świadczona jest pomoc medyczna pielęgniarsko-lekarska.
VII 1996 r. - W Centrum Charytatywno-Opiekuńczym rozpoczyna działalność Warsztat Terapii Zajęciowej dla 30 osób niepełnosprawnych.
IX - XII 1998 r. - Powstają pierwsze w Polsce Centra Pielęgniarstwa Rodzinnego w Ciechanowie, Makowie Maz., Mławie, Nasielsku, Płocku, Pułtusku, Żurominie, w których pielęgniarki środowiskowo-rodzinne i położne środowiskowo-rodzinne zapewniają profesjonalna opiekę chorym w ich domach, zajmują się promocją zdrowia i edukacją chorych i ich rodzin.
lata 1997 - 2000 r. - Powstają hospicja domowe w Ciechanowie, Płocku, Przasnyszu, Pułtusku i Żurominie. Opiekują się ludźmi nieuleczalnie chorymi w ich domach. Zespół hospicjum domowego tworzą lekarze, pielęgniarki, psycholog, pracownik socjalny, rehabilitant, pedagog i duchowny. Pacjenci oprócz profesjonalnej opieki maja do supozycji sprzęt niezbędny do właściwej pielęgnacji (łóżka, materace przeciw odleżynowe, wózki inwalidzkie, koncentratory tleny, pompy infuzyjne, ssaki, chodziki, balkoniki i inne). We wszystkich ośrodkach hospicyjnych w każdy pierwszy piątek miesiąca rodziny zmarłych podopiecznych oraz personel hospicjum spotykają się na wspólnej Mszy św.
Rok Jubileuszowy 2000 - Biskup Płocki prof. dr hab. Stanisław Wielgus powołał Biskupie Dzieła Charytatywne, które niosą szeroka pomoc nieuleczalnie chorym i niepełnosprawnym w diecezji. Są to:
- Hospicjum Stacjonarne w Pułtusku (10 łóżek),
- 7 Zespołów Domowej Opieki Długoterminowej nad przewlekle chorymi (Ciechanów, Mława, Nasielsk, Płock, Przasnysz, Pułtusk, Żuromin) – rocznie mają pod opieką ok. 1000 chorych,
- Gabinet Rehabilitacji w Mławie.
12 IX 2000 r. - Biskup Płocki poświęcił Gabinet Rehabilitacji w Żurominie jako wotum za koronację obrazu Matki Bożej Żuromińskiej.
13 VI 2001 r. - Pasterz Diecezji poświęcił ośrodek charytatywno-szkoleniowy im. bł. abp. A. J. Nowowiejskiego w Popowie. Ośrodek jest całoroczny i dysponuje 72 miejscami w pokojach 1 i 2 osobowych, kaplicą, salami konferencyjnymi, stołówką, salą kominkową, sauną, kawiarnią.
1 III 2002 r. - W budynkach użyczonych Caritas Diecezji Płockiej przez parafię św. Antoniego w Żurominie powstaje Warsztat Terapii Zajęciowej im. bł. bp. Leona Wetmańskiego - długoletniego Prezesa Towarzystwa Dobroczynności Diecezji Płockiej "Caritas" – wszechstronną pomoc znajduje tu 25 osób niepełnosprawnych.
16 VI 2000 r. - Biskup Płocki wydał Instrukcję o działalności Parafialnych Zespołów Caritas.
W latach 1991 - 2004 - działalność Caritas Diecezji Płockiej obejmuje także:
a) współpracę z policją, Kuratorium, państwową opieką społeczną i gminami,
b) pomoc dzieciom z polskich rodzin z terenu byłego Związku Radzieckiego. W program pomocy, z którego korzysta każdego roku kilka tysięcy dzieci, włączają się: Senat RP, Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu, Kuratoria Oświaty w Płocku, Ciechanowie, Warszawie, Ostrołęce, Włocławku, Toruniu i Bydgoszczy, Wojsko Polskie, Straż Pożarna, zakłady pracy i setki osób indywidualnych, najczęściej jako wolontariusze na stanowisku wychowawcy, do pomocy w kuchni i w pracach gospodarczych,
c) program pomocy dzieciom i chorym realizowany w każdym roku z Parafialnymi Zespołami Caritas – korzysta z nich rocznie ponad 6000 osób. Wypoczynek dla dzieci od samego początku jest bezpłatny i organizowany w czterech ośrodkach Caritas diecezjalnej. Wszystkie środki do jego sprawnego przebiegu pokrywa Kościół Płocki przy współudziale wielu instytucji i ludzi dobrej woli.
d) szkolenia członków Parafialnych Zespołów Caritas. Diecezja została podzielona na pięć rejonów (Ciechanów, Płock, Pułtusk, Rypin, Zakroczym), w których każdego roku odbywa się po pięć spotkań szkoleniowych. Program szkoleń ludzi świeckich, zaangażowanych w działalność charytatywną w parafii, obejmował każdorazowo trzy części: Msza św. z homilią i okazją do sakramentu pokuty, wykłady prowadzone przez profesorów Wyższego Seminarium Duchownego w Płocku, konferencje na temat zadań Caritas w świetle obowiązujących dokumentów soborowych, nauczania papieskiego i Statutu Caritas; wykłady z wybranych zagadnień pracy z dziećmi, młodzieżą, współpracę różnych wspólnot na terenie parafii, wymianę doświadczeń,
e) współpracę z Akademiami Medycznymi w Bydgoszczy, Gdańsku, Katowicach, Poznaniu, Warszawie, Uniwersytetami Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie i Śląskim w Katowicach oraz Papieską Akademią Teologiczną w Krakowie,
f) szkolenia i kursy dla pracowników placówek Caritas z zakresu komunikacji ludzkiej, opieki hospicyjno/paliatywnej, opieki długoterminowej, rehabilitacji, pracy z osobami niepełnosprawnymi,
g) pomoc medyczną realizowaną poprzez Centra Pielęgniarstwa Rodzinnego otwarte w Ciechanowie (26 stycznia 1998 r.), Mławie (24 listopada 1998 r.), Nasielsku (28 października 1999 r.), Pułtusku (28 kwietnia 1998 r.), Płocku (20 listopada 1998 r.), Żurominie (10 sierpnia 1998 r.), w ramach placówek medycznych świadczona jest pomoc w zakresie:
- pielęgniarstwa środowiskowo-rodzinnego i obowiązków położnej środowiskowo-rodzinnej (Ciechanów, Mława, Nasielsk, Płock, Pułtusk, Żuromin),
- rehabilitacji (Mława, Nasielsk, Płock, Pułtusk, Żuromin),
- opieki hospicyjno-paliatywnej domowej (Ciechanów, Maków Mazowiecki, Nasielsk, Płock, Pułtusk, Przasnysz, Żuromin)- rocznie zapewniają wszechstronną opiekę dla ponad 1000 chorych,
- opieki hospicyjno-paliatywnej stacjonarnej (Płock – 12 łóżek i Pułtusk – 10 łóżek) – rocznie przebywa w nich ponad 600 chorych,
- poradni lekarza rodzinnego w Płocku i Pułtusku.
1 VI 2003 r. - Powstaje Dom Dziennego Pobytu i Terapii dla Chorych z Chorobą Alzheimera – pierwszy w Polsce prowadzony przez Caritas.
1 IX 2003 r. - Powstaje Środowiskowy Dom Samopomocy w Żurominie – korzysta z niego 30 niepełnosprawnych.
10 - 12 II 2004 r. - Rozpoczynają się pierwsze zajęcia w ramach Seminarium Psychologiczno-Formacyjnego ADSUM organizowanego wspólnie z Ogólnopolskim Forum Ruchu Hospicyjnego dla lekarzy, pielęgniarek, psychologów, pedagogów, pracowników socjalnych, wolontariuszy – spotkania odbywają się cztery razy w roku. Wykładowcami są najlepsi w Polsce specjaliści w zakresie onkologii, psychologii, opieki hospicyjno-paliatywnej. Patronat nad Seminarium objął Przewodniczący Rady Naukowej Episkopatu Polski – Biskup Płocki prof. dr hab. Stanisław Wielgus.
1 III 2004 r. - Powiększono Warsztat Terapii Zajęciowej dla 40 niepełnosprawnych w Gostyninie;
IX/X 2004 r. - Materiały na 60 Tydzień Miłosierdzia pod hasłem: "Życiem otulana śmierć. Naśladować Chrystusa w posłudze hospicyjno-paliatywnej" przygotowuje zespół specjalistów z dziedziny hospicyjno-paliatywnej, świeckich i duchownych, pod kierunkiem ks. dr Jerzego Zająca – dyrektora Caritas diecezjalnej i przewodniczącego Komisji Zdrowia Caritas Polska.
6 X 2004 r. - Ogólnopolska Konferencja "Życiem otulana śmierć", której głównym organizatorem jest Caritas Diecezji Płockiej pod honorowym patronatem Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski – abp. Józefa Michalika. Wykładowcami byli m.in. prof. Falkowski z Londynu, prof. Sienkiewicz z KUL-u, prof. Krystyna de Walden-Gałuszko z Gdańska, prof. Jacek Łuczak z Poznania, ks. prof. Henryk Skorowski z UKSW i ks. dr Antoni Bartoszek z Uniwersytetu Śląskiego.
5 XI 2004 r. - W Roku Eucharystii Biskup Płocki powołał Biskupie Dzieła Charytatywne:
- Ośrodek rekolekcyjno-formacyjny im. św. Antoniego w Ratowie a dotychczasowy kościół filialny utworzył kościołem rektorskim powierzając go Caritas Diecezji Płockiej,
- Szkolne Koła Caritas,
- Hospicjum domowe w Nasielsku,
- Centrum Charytatywno-Opiekuńcze Caritas Diecezji Płockiej w Płońsku.
W dniu 14 listopada 2004 r. Ojciec Święty Jan Paweł II udzielił Apostolskiego Błogosławieństwa tym dziełom.

Opracowano na podstawie:
S. Głodowska, Kronika płockiej "Caritas". Początek drugiego pięćdziesięciolecia Katolickiego Tow. Dobroczynności, Płock 1931.
S. Głodowska, Caritas Płocka. Pięćdziesięcioletnia działalność Katolickiego Tow. Dobroczynności w Płocku 1881-1931, Płock 1931.
Sprawozdania z działalności Płockiego Towarzystwa Dobroczynności w latach 1898-1914.
M. Grzybowski, Kościół katolicki w Płocku w latach 1793-2003, Płock 2004.